Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Duo Reges: constructio interrete. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Falli igitur possumus. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. A mene tu? Id est enim, de quo quaerimus. Hoc est non dividere, sed frangere. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;
Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
- Bork
- Sed potestne rerum maior esse dissensio?
- Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
- Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
- Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
- Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.
- Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
- At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
- Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
- Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Restinguet citius, si ardentem acceperit.
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Cur iustitia laudatur? Quis est tam dissimile homini. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
- Dicimus aliquem hilare vivere;
- Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
- Quis hoc dicit?
- Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.